19. New task.

 Nowe zadanie 

Jason

Rano spakowałem torby. Umieściłem wszystkie rzeczy w plecaku i torbie razem z moim laptopem. Wyrzuciłem telefon Isabel, i tak wyczerpała się już bateria. Spakowałem bluzy, koszulki, jeansy, buty, naszyjniki, czapki, okulary itd. Jadę do Vegas. Pieprzę to gdzie jestem. Pieprzyć wyspy zważywszy na 7.0.7 którzy zbombardują i to miejsce. Spakowałem wszystko, gdy do pokoju wszedł Xavier.

- Jason możesz coś dla mnie zrobić? - spytał prawie nieśmiało. Uniosłem brew i spojrzałem na niego nadal się pakując. - Odzyskaj Isabel - zaczął. Przewróciłem oczami.

- Nie - odpowiedziałem. 

- Jason proszę, ona jest kuzynką Nathana, jestem mu to winien. A poza tym ona jest miła, koleś. Pozwól jej odejść i odzyskaj ją - błagał. 

- Nie Xavier, czy wiesz jak trudno ją teraz odzyskać? Zwłaszcza od Vince'a, nie. Ona nie jest kurwa tego warta i to nie jest moja wina, że się od niej uzależniłeś. Plus mam plany, wychodzę - powiedziałem zawieszając torbę na ramieniu i skierowałem się do drzwi. 

- Zapłacę ci dwadzieścia pięć tysięcy - odpowiedział Xavier. Zatrzymałem się jak wryty, po czym obróciłem się, aby na niego spojrzeć. 25?

- Dwadzieścia pięć tysięcy? - powtórzyłem a on skinął głową. - 25 tysięcy, aby mieć ją z powrotem? - sprawdziłem a on kolejny raz pokiwał. - Zgoda - powiedziałem. Podniosłem telefon. To 1,000 dolarów więcej. Hej, pieniądz to pieniądz. Wybrałem numer Vince'a a on odebrał.

- McCann mój człowieku, co jest? - spytał przez telefon, gdy Xavier wyszedł uśmiechając się, zarozumiały drań.

- Potrzebuję Isabel z powrotem - powiedziałem przygryzając moją dolną wargę. 

- Torres? Dałem ci za nią 24 tysiące Jason - odpowiedział Vince.

- Wiem i zwrócę ci każdego centa, po prostu- - zacząłem, lecz on mi przerwał.

- Jason zawarliśmy umowę, ona jest moja, mam ją. Poza tym wzbogaciła mnie już o pięć tysięcy dolarów - słyszałem jego śmiejącego się do telefonu. Pięć tysięcy a ma ją zaledwie trzy-cztery dni. Cholera ona naprawdę musi być dobra, kurwa. 

- Po prostu oddaj mi ją, dam ci pieniądze z powrotem - powiedziałem. 

- Sorry McCann ona jest moja - odpowiedział, po czym się rozłączył. Poczułem dreszcze przechodzące po moich plecach, lecz nie był to dobry rodzaj dreszczy, ponieważ wyobraziłem sobie Isabel zgwałconą. Ew, biedna ona. Tak jakby. 

~*~

Poszedłem na dół z torbą wciąż na ramieniu.

- Zrywam umowę Padilla - powiedziałem.

- CO? - krzyknął zrywając się sprintem z kanapy, aby mnie dogonić. - J-jak, dlaczego!? - dodał.

- Vince powiedział nie. Lubi ją, ona jest jego. Pa, pa Isabel - wzruszyłem ramionami próbując go wyminąć.

- Jason, dam ci 28 kawałków. Idź po nią a kasa będzie twoja - powiedział Xavier. Dwadzieścia osiem tysięcy.

- Jesteś pieprzonym kłamcą, nawet nie masz tyle pieniędzy - splunąłem.

- Chcesz się założyć? Chłopie, odkładałem połowę z każdej bomby, którą zrobiliśmy. Uwierz mi, że mam więcej niż wystarcza. Po prostu pójdź po nią - błagał. Westchnąłem. Wszystko, co muszę zrobić to odzyskać tą sukę a zachowam dwadzieścia cztery tysiące Vince'a oraz dwadzieścia osiem od Xaviera.

- Daj mi teraz pieniądze a pójdę po nią od razu - powiedziałem. Xavier pobiegł na górę jakby nie było jutra. Zastanawiam się, co sprawia, że Xaviera tak ciągnie do tej dziewczyny? Wiem, że jest gorąca i to wszystko. Ale nadal... Czy ona naprawdę nie jest złą osobą? Widziałem sposób, w jaki ona i Xavier mogli rozmawiać godzinami bez walki. Ona jest gorąca i potrafi boksować. I cóż jest suką dla mnie. Ale może jest milsza dla innych ludzi? Tak sądzę.

Isabel

Wydaje mi się, że jedynym czasem, gdy nie mam wstrzykiwanego tego czegoś jest noc, choć nawet wtedy wszystkie drzwi na zewnątrz są zamknięte. Aby otworzyć drzwi potrzebujesz klucza, który w 99,9% ma Vince. Jestem pewna, że to on go ma. Drzwi otwierają dla nas wszystkich dopiero o świcie. Tak, więc nie mogę nigdzie iść. Usiadłam na łóżku twarzą do gównianego okna patrząc na niebo. Po prostu nie mogę spać. Nie cierpię tego tutaj bardziej niż jak byłam z Jasonem. Łzy spływały mi po twarzy. Minęły dwadzieścia trzy dni odkąd zostałam porwana, tutaj byłam jakieś cztery/pięć dni. Byłam tu. Boże nawet myślenie o tym boli. Zostałam zgwałcona przez pieprzonego Vince'a oraz trzech innych facetów. Czułam się teraz tak bez wartościowo. To nawet nie jest śmieszne. Byłam gwałcona cztery razy. Nie chcę być tu dłużej. Nienawidzę być tutaj. Słaba, głupia, żałosna, dziwka. Tak nazwałby mnie mój tata. Słaba, bo znów płaczę. Głupia, bo dałam się tu zaciągnąć. Żałosna, bo z racji tego wszystkiego. Dziwka, choć w rzeczywistości zostałam zgwałcona. Trzęsłam się tak bardzo, to nie było śmieszne. Czy to jest to gdzie moje życie się skończy? W miejscu gdzie kilka dziewczyn zostało porwanych i są gwałcone praktycznie codziennie? Wyobraź sobie, że widzisz w telewizji, w programach zaginionych ludzi, którzy zostali porwani. Nigdy nie myślałam, że to stanie się mi a nawet, jeśli; to sądziłam, że uda mi się wydostać zważając, że wiem jak walczyć. Ale nie musisz umieć się bić żeby się stąd wydostać chyba, że niektórzy są nieśmiertelni, a ja taka nie jestem. I żeby być uczciwym, dlaczego Jason nie mógł mnie po prostu zabić? Zamiast przynosić mnie tu, bycie tu jest około sto razy gorsze. Tęsknie strasznie za Cesarem i Ashley. I Chicago. Odwróciłam się i spojrzałam na jasne zielone neonowe liczby, 3:49 nad ranem. Było ciemno, a ja nie miałam ochoty na zapalanie światła. Jaki teraz dzień? Nawet nie wiem. Wiem ile dni minęło, ale nie jestem pewna, jaki jest teraz dokładnie. Zostałam porwana przez Jasona gdzieś w ostatnich dniach listopada. W Chicago musi panować teraz straszna śnieżyca, możliwe, że nawet i zamieć. Brakuje mi tego bardzo. Park, stoiska z lodami, pochmurne poranki, cholera nawet chodzenia do szkoły. Czy to możliwe? 

Po prostu chciałabym się obudzić mając nadzieję, że to wszystko jest koszmarem. Ale takie jest całe moje życie, jeden wielki koszmar. Nie chcę tu być. Jestem zmęczona oraz jest mi zimno i po prostu chcę znaleźć się w domu. Więcej łez spłynęło po mojej twarzy. Jedyne szczęście, jakie miałam w moim życiu, bycie z Cesarem & Ashley, lecz to zostało mi odebrane. Podziękowania do Jasona McCanna. 

Jason McCann, drań bez serca, który mam nadzieję, że dostanie swoją karmę. Żałuję, że w ogóle poszłam na to głupie przyjęcie gdzie to wszystko się zaczęło. 

***

Hej, przejdę od razu do rzeczy a więc:

1. Zostały mi tylko dwa rozdziały, które mam przetłumaczone. Autorka obiecała, że gdy znajdzie pamięć usb to wyśle mi rozdziały, lecz tego nie zrobiła i w dodatku wyjechała na wakacje do Włoch... Także nie wiem kiedy dostanę rozdziały i czy w ogóle to nastąpi.

2. Chciałam zapytać, czy ktoś byłby zainteresowany poprowadzeniem konta Cesara na tt. Jeżeli jest ktoś chętny to zgłaszajcie się do mnie :) 

3. Zostałam poproszona o polecenie dwóch opowiadań: forgotten-harrystyles.blogspot.com & even-criminal-have-a-heart.blogspot.com + zapraszam na nowe tłumaczenie: thelover-tlumaczenie.blogspot.com

4. Jeżeli chcecie to jutro przez cały dzień możecie zadawać mi pytania na ask.fm dot. opowiadania, wszystko, co chcecie wiedzieć a ja postaram się odpowiedzieć :)

Obserwujcie bohaterów opowiadania na twitterze: @IsabelTorresPL & @EvilMcCannPL !

twitter / pytania