18. Drugged.

Odurzona

Isabel

Otworzyłam oczy i mrugnęłam kilka razy, aby odzyskać widzenie. Byłam w beżowym pokoju, światło wchodziło do niego przez białe zasłony. Bałam się, aby nie narobić hałasu, aby zrobić cokolwiek, co nie będzie ciche i spokojne, ponieważ w domu panowała martwa cisza. Wstałam odzyskując równowagę i podeszłam do okna. Zobaczyłam kilka dziewczyn na zewnątrz, być może w wieku 14-25 lat. Nie było tu jednej czy dwóch, bardziej ponad 49, niektóre leżały na leżakach, inne siedziały koło basenu. Działka była ogromna. Naprawdę duża. Ale zauważyłam coś innego - żadnej z dziewczyn nie ruszały się usta, one wszystkie po prostu patrzyły w puste miejsce. Wszystkie miały na sobie bikini. Zauważyłam otaczający wszystko betonowy mur, może z dwupiętrowy, otoczony przewodami. 

- Dobrze, że wstałaś - powiedział delikatny cichy głos. Podskoczyłam wystraszona widząc brunetkę oraz czerwonogłową obie wyglądające na siedemnaście lat. Czerwona miała kilka piegów rozrzuconych na nosie, ale była ładna, tak samo jak brunetka.

- G-gdzie ja jestem? - zapytałam trochę zbyt przestraszona. One spojrzały na siebie uśmiechając się.

- To lokum Vince'a, trzyma tu nas wszystkie - czerwono włosa powiedziała jakby to było normalne. 

- N-nie ty nie rozumiesz, zostałam porwana! Sprzedana! Sprowadzona tu siłą! - powiedziałam czując atak paniki przeszywający moje ciało. One patrzyły na mnie uśmiechając się jakby to nie było nic nowego.

- Dlaczego jesteście takie spokojne?! - krzyknęłam wpadając w panikę. 

- Vince robi to każdej dziewczynie tutaj - czerwona uśmiechnęła się. Co jest kurwa!? Dlaczego one są takie spokojne?

- Chodźmy - powiedziała brunetka łapiąc moją dłoń. Chciałam się wycofać, ale one we dwie były silne. Wyciągnęły mnie na korytarz - nie, to raczej był hall, ponieważ był ogromny. Wiele pokoi było otwartych ukazując grupy pięknych dziewczyn, które robił normalne rzeczy jakby bycie porwaną było normalne. Zauważyłam również wysokich mężczyzn w czarnych okularach stojących przy każdej ścianie, którzy po prostu stali trzymając w rękach srebrne teczki. Więcej i więcej dziewczyn jakby nie było końca. Czułam szybkie bicie mojego serca, ale nie w dobry sposób, lecz w straszny sposób. Dlaczego oni wszyscy byli tacy spokojni i w ogóle nie wariowali? Wciągnęli mnie na dół po schodach, po czym przeszłam przez duże podwójne drzwi gdzie stał kolejny mężczyzna ze srebrną teczką. Wepchnęli mnie do środka. Zobaczyłam kilkanaście dziewczyn suszących się, ubierających, co wyglądało prawie jak szatnia. Słyszałam prysznice i zobaczyłam dużą marmurową ścianę z napisem "Nowy". 

- Dlaczego wszyscy są tacy spokojni z tym?! - krzyknęłam w twarz brunetce. Ale ona nawet nie drgnęła tylko nadal utrzymywała ten głupi uśmiech. 

- To nie jest takie złe jak się wydaje - powiedziała tak spokojnie, że to było aż przerażające. Zauważyłam, że czerwonowłosa łapie moją rękę i próbuje coś zrobić.

- Chwila, czekaj. Co ty robisz?! - próbowałam wyrwać moje ramię, lecz ona związała mi drugie. - CO TY ROBISZ? - powtórzyłam głośniej. One nadal się uśmiechały a czerwona chwyciła nożyczki. Obcięła mój top a ja zauważyłam, że nie mam już na sobie swojej bluzy. - Co jest kurwa? - krzyknęłam a ona kontynuowała rozcinanie tym razem moich jeansów, po czym ściągnęła moje skarpetki oraz Nike zostawiając mnie w bieliźnie. One ciągle uśmiechały się tymi głupimi uśmieszkami, które podejrzewam, że będą w moich koszmarach. Dostrzegłam, że brunetka podnosi czerwony przewód? Nie to wąż. Skierowała go w moją stronę, woda była śmiesznie zimna a ja nie mogłam przestać się trząść. To było lodowate a wąż nie przestawał, moje ciało drżało a moje rany sprawiały, że krzywiłam się z bólu. 
Osiemnaście dni, jestem prawie pewna, że to jest dziewiętnasty. Poprzedniego razu, który pamiętam była noc. Zauważyłam, że brunetka i czerwona myją moje ciało mydłem, ponownie jakby to nie było nic nowego cały czas się uśmiechając. Kopnęłam czerwonogłową prosto w twarz, gdy dotarła do mojej nogi a jej głowa uderzyła o podłogę tak mocno, że było słychać uderzenie. Ale ona nadal się głupio uśmiechała.

- Co jest kurwa!? - płakałam. Nagle chwyciła znowu za wąż sprawiając, że ponownie krzywiłam się z bólu, ponieważ było mi zimno. Zaczęłam krzyczeć jak źle się czułam. To było przerażająco złe. Po prawie dziesięciu minutach w końcu przestały, a wtedy brunetka i czerwona rozwiązały mnie. 

- Jestem Rosemarry - odezwała się brunetka. 

- A ja Diana - uśmiechnęła się głupio druga. Wręczyła mi stertę ubrań i popchnęła mnie do małego ciemnego pomieszczenia chyba abym się przebrała. Ale ja byłam zbyt zajęta trzęsieniem się. Zauważyłam, że to top bikini oraz krótkie szorty. Ubrałam się i zobaczyłam wokół mojego kolczyka w pępku siniak od tego głupiego węża a moje nadgarstki były sine przez to, że byłam związana. Drzwi skrzypnęły ukazując uśmiechającą się Dianę. 

- Ładnie, chodź - powiedziała łapiąc moje ramię. Wyszłyśmy do ogrodu gdzie stało więcej ludzi ze srebrnymi walizkami. Otworzyli szklane drzwi i zauważyłam, że wszystkie dziewczyny są spokojne oraz się uśmiechają. Stanęłam na betonowej podłodze i natychmiast zaczęłam płakać a każda dziewczyna odwróciła się i zaczęła się na mnie patrzeć. Jak one wszystkie mogą stać boso, gdy cement jest tak upalnie gorący a zauważyłam, że one wszystkie są boso. To było palące a Rosemarry & Dianna wydawały się być rozśmieszone wyciągnięciem mnie na zewnątrz. Zobaczyłam tego faceta Vince'a. Mój pierwszy instynkt: uciekaj. Czułam jak cała się napinam, gdy weszłyśmy w cień gdzie oni byli.

- Dobra robota dziewczęta - powiedział Vince uśmiechając się złośliwie a ja zauważyłam grupę mężczyzn z tymi srebrnymi walizkami.

- Ona wciąż krzyczy - powiedziała Rosemarry.

- Dlaczego one są kurwa takie spokojne!? - krzyknęłam. Vince pstryknął palcami a jeden z mężczyzn w czarnych okularach podszedł bliżej otwierając walizkę. Zobaczyłam cztery rzędy butelek, pigułek i strzykawek. Wszystko nagle miało sens. Dlaczego wszystkie dziewczyny się uśmiechają, zachowują się jakby to było normalne a ich stopy nie pieką ich tak jak mnie? Są pod wpływem narkotyków. Jakieś głupie tabletki szczęścia czy coś w tym rodzaju.

- Spokojnie to nie będzie bolało - powiedział Vince. Zaczęłam krzyczeć, gdy wbił strzykawkę w moją rękę a cały płyn do niej wpłynął. Później położył dwie pigułki w mojej buzi, odchylił moją głowę do tyłu, po czym uderzył mnie w gardło, co automatycznie sprawiło, że je połknęłam.

Jason

- Masz cztery serca?* - zapytałem Jorga, gdy siedzieliśmy wszyscy w magazynie.

- Spróbuj jeszcze raz, erm. Siódemka trefl*? -  spytał Jorge.

- Okej gówno mnie to obchodzi, to jest najbardziej lamerskie gówno, jakie kiedykolwiek widziałem! - krzyknąłem sfrustrowany.

- Hej, jesteś kłamcą, mogłeś to zrobić mistrzu, gdy o to pytałem - jęknął Jorge. Boo-who, skończ już suko. Jutro wyjeżdżam... Zauważyłem, że Xavier stoi w oknie prawdopodobnie wciąż marząc o Torres.

- Kurwa, jesteś pokręcony - powiedziałem chwytając paczkę chipsów.

- Ona była pieprzoną kuzynką Nathana, Jason, ona nie zasługuje, aby cierpieć przez Vince'a - westchnął Xavier. Przewróciłem oczami. Nie wierzę, cokolwiek, ale czułem się nieco ciekawy. Zastanawiam się czy Vince był dla niej wystarczająco szorstki, aby zaczęła płakać. Wiem gdzie zabiera dziewczyny i to wszystko, ale ona jest dosyć trudna, więc czy to wystarczy żeby zapłakała? Znaczy, żeby płakała głośno, bo gdy ja wyryłem jej swoje imię na nadgarstku ona nie uroniła ani jednej łzy. Jestem tylko trochę ciekaw.

Udałem się na górę gdzie zobaczyłem telefon Isabel. Nadal go mam? Może, Xavier będzie go chciał. Nah, stanie się wtedy jeszcze bardziej przylepny niż jest. Odblokowałem go, po czym zobaczyłem więcej wiadomości od kolesia imieniem Cesar i jakieś laski Ashley. Chłopie, ten Cesar musi poczekać aż urosną mu jaja, to nie kłamstwo on jest gorszy niż Xavier, choć Xavier jest cholernie przylepny. Co oni w niej widzą? Tak jest gorąca i ładna, ale jest tak upartą oraz arogancką suką dla mnie, to wszystko. Co tu jest do lubienia? Zauważyłem, że w jej telefonie zostało jedynie 12% baterii. Haha, to umrze, do bani jak dla niej. Zablokowałem jej telefon i chwyciłem mój. Wiadomość od Declana & Bianci. Pieprzyć Biancę ona jest irytująca jak diabli. 29 grudzień 2011. Już po świętach. Nigdy nie zwracałem na to uwagi, Boże Narodzenie jest głupim świętem. Dobrą rzeczą jest jednak to, że ma być 2012 rok. Zobaczyłem to zdjęcie Isabel i Cesara całujących się. Nie wiem, dlaczego to przeszkadzało mi tak bardzo. Może, dlatego jak bardzo irytujący oni są? Tak to jest to.

*chodziło o grę w karty.

***

Nawet nie wiecie jak fajnie się czytało Wasze komentarze do poprzedniego rozdziału. Nie myślałam, że wywoła to u Was takie emocje, ale muszę przyznać, że ja też byłam zaskoczona, gdy pierwszy raz czytałam, że Jason ją sprzedał.

W ogóle jesteście niesamowite, DZIĘKUJE za tyle komentarzy i ponad 50k wyświetleń <3

Obserwujcie bohaterów opowiadania na twitterze: @IsabelTorresPL, @EvilMcCannPL & @XavierPadillaPL !

twitter / pytania