5. Your worst nightmare.

Twój najgorszy koszmar

Isabel

Otworzyłam oczy i zamrugałam kilka razy, aby upewnić się, że obudziłam się i nie śnię. Poczułam, że coś pode mną poruszyło się. Byłam w vanie. Spojrzałam w górę, aby zobaczyć tego kolesia McCanna. Co jest kurwa? Dlaczego ta suka mnie porwała? Wyplułam szmatę, która cały czas znajdowała się w mojej buzi. Jego głowa odwróciła się do tyłu.
"Wstałaś?" - powiedział. "Będziemy na miejscu za dziesięć minut" - dodał skupiając się z powrotem na drodze.
"Dlaczego tu kurwa jestem? I kim ty do cholery jesteś?" - wykrzyknęłam.
"Spokojnie, wiesz zbyt wiele księżniczko" - zaśmiał się, lecz od razu stał się ponownie poważny. - "A ja, jestem twoim najgorszym koszmarem" - dodał. Nie wiem, czemu ale gdy to powiedział na moim ciele pojawiły się dreszcze i to nie te dobre.
"Bitch please, nie jesteś nawet bliski do koszmaru" - powiedziałam ze złością. Samochód zatrzymał się nagle, wysyłając mnie do przodu, przez co uderzyłam głową o metalową podłogę. McCann wysiadł z samochodu zatrzaskując drzwi. Otworzył tylną część tego głupiego bordowego vana i podniósł mnie. Próbowałam go kopnąć, lecz byłam związana. Wepchnął tą samą głupią szmatę z powrotem do moich ust. Zauważyłam, że było tu dużo bardziej ciepło. Gdzie ja kurwa jestem?
"Cholera, jesteś upartym sukinsynem" - powiedział do mnie poirytowany. Kopnął otwarte drzwi i rzucił mnie na twardą marmurową podłogę. Drań. Wszedł zatrzaskując za sobą drzwi.
"Dlaczego tu jestem?" - zapytałam.
"Nie odpowiadam na to samo pytanie dwa razy, nie lubię się powtarzać" - wymamrotał. Uniosłam brew.
"Cóż, więc co to znaczy, że kurwa widziałam za dużo?" - zadałam kolejne pytanie.
"CO TY KURWA MYŚLISZ, ŻE CO TO ZNACZY GŁUPKU! Chcesz żebym ci to przeliterował? - wrzasnął sprawiając, że moje ciało wzdrygnęło się.
"Ja? Głupkiem? Nie jestem JEBANYM IDIOTĄ, KTÓRY PORYWA CÓRKĘ POLICJANTA!" - krzyknęłam.
"Twój tata jest policjantem? Cóż, jeśli jest tak głupi jak ty to nie uda mu się mnie znaleźć" - zaśmiał się. Nie, mój tata nie jest pieprzonym gliniarzem, ale ten drań nawet się nie przestraszył. Poszedł do kuchni, po czym wrócił z butelką piwa w ręku i upił łyk. Walczyłam, aby wydostać się z tej głupiej liny a on spojrzał na mnie.
"NIE GAP SIĘ NA MNIE KURWA!" - warknęłam.
"Nie krzycz na mnie dziwko, bo sprawię, że pożałujesz" - syknął.
"Jak niby? Porwiesz mnie? Oh czekaj, już to zrobiłeś!" - krzyknęłam. W mgnieniu oka jego butelka piwa rozbiła się na podłodze niedaleko mnie a jego nóż wylądował blisko mojej szyi.
"Nadal chcesz się ze mną pieprzyć?" - wyszeptał niedaleko mojej szyi.
"Nóż?" - powiedziałam przewracając oczami. Zły ruch. Poczułam ostry ból i zimny metal wolno sunący po moim gardle. Pisnęłam po tym jak straszne i zimne to było. Wyciągnął nóż pozwalając powietrzu gwałtownie się wznieść, co wywołało we mnie krzyk. Nie mogłam tego dotknąć, lecz czułam jak ciepła krew spływa po moim karku. Chodził w kółko dookoła mnie patrząc na mnie. Zboczeniec.
"Jak masz na imię?" - zapytał.
"Daphnie" - skłamałam. Nie podam temu sukinsynowi mojego prawdziwego imienia i nazwiska.
"Nazwisko?" - spytał ponownie.
"Alvarez" - powiedziałam.
"Pieprzony kłamca!" - krzyknął zarysowując moją lewą rękę od strony mojej koszuli. Wydobyłam z siebie krzyk, gdy więcej krwi wyciekło tym razem z mojego ramienia.
"Skoro je znasz to, po co kurwa pytasz?!" - krzyknęłam.
"Tsk, tsk, tsk, tsk, tsk. Nadal nie rozumiesz, prawda?" - powiedział robiąc kolejne nacięcie na mojej ręce.
"Powiem ci moje imię, jeśli ty powiesz mi swoje" - powiedziałam krzywiąc się z bólu. Hej, jeśli mogę wydostać się stąd żywa... mogę go w coś wpakować, może? Uśmiechnął się i chwycił za moje ramie.
"Sposób dla ciebie abyś nigdy nie zapomniała mojego imienia" - zaśmiał się. Wyrzeźbił na moim nadgarstku J, później A następnie S, O i na końcu N. Jason? Krzyknęłam, gdy krew spływała z mojego nadgarstka. Moje ciało zaczęło drżeć ze strachu. Położył swój wskazujący palec na mojej krwi i patrzył na to jak mały chłopiec widzący nową zabawkę.
"Kim ty kurwa jesteś Torres?" - powiedział.
"I-Isabel" - mruknęłam.
"Co za ładne imię" - powiedział pieszcząc mój policzek. Poczułam jak drżę widząc ile krwi wychodzi z mojej ręki i szyi. A teraz czułam jakbym miała wymiotować. Miałam tylko nadzieję, że to pieprzony koszmar. Nie, nie płaczę. I nie zamierzam płakać naprzeciwko tego sukinsyna. Uderzył mnie prosto w twarz. Co do kurwy!
"Hijo De Tu Puta Madre, Piche Mendigo!" - klnęłam na niego po hiszpańsku.
"Również mogę na ciebie przeklinać, Salope!" - powiedział po francusku. - "Petit Tu Vas a morir" - dodał. Nie rozumiałam gówna, jakie powiedział. Następnie, cóż jego ręce poruszały się szybciej niż mojego ojca a ja upadłam twarzą do podłogi. Teraz krew leciała również z moich ust. Czułam, że mój oddech staje się nierówny.
"Mówiłem ci, że jestem twoim najgorszym koszmarem" - syknął tuż przy moim uchu, po czym kopnął mnie w brzuch. A wtedy wszystko po prostu stało się czarne.

***

Jak wrażenia? Co teraz będzie z Isabel? 

Dziękuję za tak duże zainteresowanie tłumaczeniem, mam nadzieję, że się Wam podoba :) 

Do następnego :)